Zit jij zelf een beetje in de weg?

De alarmlichten in mijn hoofd gingen knipperen. Ik merkte namelijk dat mijn klant zich ging verdedigen. En dat terwijl ze helemaal niet aangevallen werd. Ze stond al op de barricade, klaar om met stenen te gooien.

We bespraken een belangrijke communicatiestrategie. Het succes van de komende periode hing ervan af. Ik vermoedde nu dat mijn klant zelf ruis ging veroorzaken.

Dus dan benoem ik wat ik merk. En ik vraag vriendelijk door. Ik vraag me namelijk af waarvoor dat verdedigingswerk nodig is. Is het slim om een gevecht te beginnen?

We kwamen erachter dat de verdediging tot stand kwam doordat mijn klant zichzelf onzeker voelde. Ze verdedigde zich tegen haar eigen strenge stem. Deze strijd hoefde ze dus helemaal niet met anderen te voeren.

Er zijn allerlei manieren waardoor je jezelf kunt ondermijnen. En het is slim om ze op te sporen. Anders kun je heldere communicatie wel op je buik schrijven.

Waarschijnlijk lukt het niet om er 1 2 3 mee op te houden. Meestal zijn het automatische patronen die door de jaren heen zijn ontstaan. We hebben te maken met de macht van gewoonte. 

Het helpt als je een zelfonderzoek-scanner aanzet. Dan zie je jezelf onhandig doen. En dat kun je gewoon benoemen in het gesprek wat je voert: “Hé zie je dat? Ik ben mezelf aan het verdedigen. En je valt me niet eens aan. Grappig hè? Ik denk dat dit door mijn eigen onzekerheid komt.”

Heerlijk menselijk word je van zo’n opmerking. Lekker open en benaderbaar. Je krijgt spontaan extra likes. Een nadeel wordt een voordeel.